مصر باستان در حوزه‌های فناوری، پزشکی و ریاضیات به سطح نسبتاً بالایی از بازدهی و پیچیدگی دست یافت. پاپیروس‌های ادوین اسمیت و ایبرس (حدود ۱۶۰۰ سال قبل از میلاد) را می‌توان اولین شواهد از تجربه‌گرایی سنتی نامید. مصریان الفبای خود و نظام ده‌دهی را ابداع کردند.
مصر در کنار قبرس و فنیقیه بخشی از ششمین ساتراپی شاهنشاهی هخامنشی شد. این دورهٔ فرمانروایی هخامنشیان بر مصر که به عنوان دودمان بیست و هفتم نیز شناخته می‌شود، در سال ۴۰۲ پیش از میلاد به پایان رسید و مصر تحت حکومت سلسله‌های بومی استقلال خود را به دست آورد. آخرینِ این سلسله‌ها، یعنی سی امین، آخرین خاندان سلطنتی بومی مصر باستان هم بود و با پادشاهی نکتانبوی دوم به پایان رسید.
سنجیم با یک جفت گاو زمنش در آرو را شخم می‌زند مصریان باستان رابطهٔ متعادل انسان و جانوران را عنصری ضروری در نظم کیهانی می‌یافتند؛ بنابراین انسان‌ها، حیوانات و گیاهان اعضای یک کل واحد به حساب می‌آمدند[۹۲] و حیوانات اهلی و وحشی منبع مهمی از معنویت، معاش و همنشینی برای مصریان بودند. گاو مهم‌ترین دام بود؛ دولت در سرشماری‌های منظم از دام مالیات می‌گرفت و اندازهٔ گله نشان دهندهٔ اعتبار و اهمیت املاک یا معبد مالک آن‌ها بود.
هنر مصر باستان در طول تاریخش ثابت ماند، اما سبک‌های ادوار و مکان‌های خاص گاهی تغییرات فرهنگی یا سیاسی را منعکس کرده‌اند. پس از حملهٔ هیکسوس در دورهٔ میانی دوم، نقاشی‌های دیواری به سبک مینوسی‌ها در اواریس یافت شده‌اند.[۱۵۲] بارزترین نمونهٔ تغییر سبک‌های هنری ناشی از انگیزه‌های سیاسی، به دورهٔ عمارنه بازمی‌گردد؛ چهره‌ها به‌طور اساسی تغییر یافتند تا با باورهای مذهبی انقلابی آخناتون مطابقت داشته باشند.
سلطنت تهارقا و جانشینش تانوآمون با لشکرکشی مداوم علیه آشوریان گذشت که در طی آن مصر چندین پیروزی به دست آورد. در نهایت، آشوریان کوشی‌ها را به نوبه عقب راندند، ممفیس را اشغال و معابد تبس را غارت کردند.[۶۰]
اما در سال ۵۲۵ پیش از میلاد، ایرانیان که بسیار قوی‌تر بودند، تحت رهبری کمبوجیه دوم، به مصر کردند و سرانجام فرعون پسامتیک سوم را در نبرد پلوزیوم شکست دادند و اسیر کردند. کمبوجیه دوم پس از آن رسماً لقب فرعون بر خود گذاشت، اما از فلات ایران بر مصر حکومت می‌کرد و مصر را به یک ساتراپ (والی) سپرد. مصریان چندین بار علیه هخامنشیان در قرن پنجم پیش از میلاد شورش کردند و به موفقیت‌هایی هم رسیدند اما نتوانستند به‌طور دائم به حکمرانی ایرانیان پایان دهند.[۶۱]
These updates may also be sent to clients and trading partners. This is essential simply because buyers are demanding additional Regular updates and touchpoints from logistics businesses concerning their orders. Extra Regular updates permit customers to higher optimize and deal with their enterprise procedures.
صيحات وإطلالات اللون الأخضر على الفساتين ثورة في عالم الموضة.. إليك قواعد اختيارها في إطلالات الأعياد تشكّل موضة الفساتين البارزة باللون الاخضر القوي ثورة في عالم الموضة الرائجة في اطلالات الاعياد خصوصاً أن هذه التدرجات كانت ولا تزال من الالوان الاساسية في العديد من المناسبات. نانسي شربل
برای نوشتار روزمره، کاتبان از گونه‌ای خط تحریری به نام خط هیراتیکی استفاده می‌کردند که سریع‌تر و ساده‌تر بود. می‌توان هیروگلیف‌های رسمی را در ردیف‌ها یا ستون‌هایی در هر دو جهت خواند (گرچه معمولاً از راست به چپ نوشته می‌شد)، اما خط هیراتیکی همیشه از راست به چپ و معمولاً در ردیف‌های افقی نوشته می‌شد. بعدها خط جدیدی به نام خط دموتیک سبک غالب نوشتاری شد و در سنگ روزتا از این نوع خط در کنار هیروگلیف‌های رسمی و متن یونانی استفاده شده است.[۱۲۲]
ممکن است داستان سینوهه که به مصری میانه نوشته شده، مهم‌ترین اثر ادبیات مصر بوده باشد.[۱۲۸] «پاپیروس وِستکار»، مجموعه‌داستان‌هایی که پسران خوفو دربارهٔ معجزات کاهنان برای او تعریف می‌کنند، نیز در این عهد نوشته شد.[۱۲۹] «دستورالعمل آمونموپ» شاهکاری از ادبیات خاور نزدیک به حساب می‌آید.[۱۳۰] در اواخر دورهٔ پادشاهی نوین، زبان عامیانه بیشتر برای نوشتن آثار عامه‌پسند، مانند «داستان ونامون» و «دستورالعمل آنی»، به کار می‌رفت. «داستان ونامون» ماجرای نجیب‌زاده‌ای است که در راه خرید چوب سرو از لبنان مورد سرقت قرار می‌گیرد و تلاش می‌کند به مصر بازگردد.
مصریان باستان می‌توانستند اشیای مختلفی از شیشه و با مهارت زیادی بسازند، اما مشخص نیست این فرایند را به‌طور مستقل توسعه داده باشند.[۱۷۲] همچنین مشخص نیست خودشان شیشهٔ خام می‌ساختند یا فقط شمش‌های پیش ساختهٔ وارداتی را ذوب و نهایی می‌کردند.
وگاف • آمنی اینتف چهارم • هور • سوبک‌هوتپ دوم • خنجر • سوبک‌هوتپ سوم • نفرهوتپ یکم • سوبک‌هوتپ چهارم • مرنفررع ای • نفرهوتپ دوم
[۲۹] با کاهش قدرت پادشاهان، فرمانداران منطقه‌ای که نُومارک نامیده می‌شدند، اقتدار مقام پادشاه را زیر سؤال بردند. اعتقاد بر این است این امر به همراه خشکسالی‌های شدید بین سال‌های ۲۲۰۰ و ۲۱۵۰ قبل از میلاد[۳۰]، باعث شد کشور وارد دورهٔ ۱۴۰ سالهٔ قحطی و درگیری شود که به دورهٔ میانی نخست موسوم است.[۳۱]
مصریان ثروتمند با اقلام تجملاتی بیشتری به خاک سپرده می‌شدند، اما همهٔ تدفین‌ها، صرف نظر از موقعیت اجتماعی فرد، شامل کالاهایی برای متوفی بود. متون تدفین اغلب در قبر گنجانده می‌شد. از دورهٔ پادشاهی نوین به بعد، مجسمه‌های اوشابتی را نیز با فرد دفن می‌کردند؛ اعتقاد بر این بود این مجسمه‌ها کارهای یدی را برای مرده در زندگی پس از مرگ انجام خواهند داد.
Click Here
Details
Click Here
Details
Here
Click Here
Here